Ostróda (niem. Osterode). W tym mieście zagościłem ponownie podczas tegorocznych wakacji. Tym razem cel już był dosyć sprecyzowany - zajrzeć do Urzędu Miasta. Cel został osiągnięty! Sam budynek bardzo ciekawy - zarówno z zewnątrz, jak i w środku, choć mnie jak zawsze najbardziej zaciekawiły witraże. Ten na zdjęciu przez lata był zamurowany. Nikt nie wie kiedy i dlaczego tak się stało, że go schowano. Odkryty został dopiero podczas ostatniego remontu budynku - i ponownie cieszy oko osoby odwiedzające. Cały czas mam wrażenie, że o witrażach w budynkach świeckich mówi się ciągle zbyt mało...
Żuławy - piękna i jeszcze mało odkryta kraina. W poszukiwaniu śladów dawnej przeszłości tego obszaru - związanej głównie z osadnictwem olenderskim - wybrałem się w 2013 roku. Powstała wtedy całkiem spora dokumentacja fotograficzna - która od 8 lat kurzy się na moim dysku. Na dzisiaj mam dla Was jedyny zachowany wiatrak holenderski pochodzący z przełomu XVIII i XIX wieku, który można znaleźć we wsi Palczewo.
Zielona Góra (niem. Grünberg in Schlesien). To co widzicie na zdjęciach to prawdziwa perełka. Jest to zimowy ogród ze skalniakiem wykonanym z lawy wulkanicznej. Tego typu realizacje widziałem tylko w Zielonej Górze - w dwóch miejscach (choć podobno jest i jeszcze jedno). Bardzo dziękuję właścicielom budynku, za umożliwienie wejścia do tego miejsca!
Kędzierzyn-Koźle (niem. Kandrzin-Cosel). Jedno z ciekawszych wnętrz w tym mieście, choć niebywale zaniedbane. Część sufitu jest zasłonięta m. in. przez jakieś instalacje (być może gaz lub kanaliza). Dobrze jednak, że nie zamalowano tego sufitu (choć w sumie są dwa takie, co widać na pierwszej fotografii), tak jak często to bywało (i nadal bywa).
Mi podczas wizyty udało się zobaczyć dwa zlokalizowane na ul. Emilii Plater (na więcej nie starczyło czasu, bo okoliczne plenery już wzywały!)
Ten wpis powstaje po dłuższej przerwie. Cały czas rozmyślam nad tym, jakie będą dalsze losy bloga, bo w końcu nie samymi kamienicami człowiek żyje. Czas pokaże - co dalej będzie się z tym projektem dziać, bo to co się robi musi być radością dla obu stron - i czytelników i twórcy. Musi w tym wszystkim istnieć jakaś symbioza. Stąd też pomyślałem, że podzielę się z Wami fotografiami z różnych moich podróży - bo co by nie powiedzieć - strona od lat ma też taki charakter. Może też zachęcę Was do odwiedzenia i takich miejsc. Na początek odwiedzimy Dolny Śląsk i magiczny zamek we Wleniu. Wybudowany został w XII wieku. Obecnie są to już ruiny, które można za pewną opłatą zwiedzać. Najcenniejsze w tym miejscu jest jednak coś innego - nie same mury z ciekawą historią - a widok rozpościerający się z wieży! To pierwszy raz kiedy udało mi się zobaczyć góry już w lekko jesiennych barwach. Zwiedzajmy Polskę - bo to piękny kraj!
Jaką wartość ma dla Ciebie pasja?
Takie pytanie sobie od dłuższego czasu zadaję. Zadaję je sobie - bo jednak ten blog - to wynik pasji - choć w pewnym sensie - pasji z przypadku. Łączy się tu moja miłość do podróży, do fotografowania i odkrywania rzeczy mniej znanych. Lata mijają - w sumie sam blog ma już ponad 7 lat, a zbiory powstają od dobrych 15 lat - i nadal jeszcze powstają. Dzielę się tym wszystkim z Wami - choć wielu z Was nie znam i zapewne nie poznam. Staram się trafiać zarówno do naukowców, osób zajmujących się konserwacją zabytków w miastach, czy województwach, ale także do zwykłych mieszkańców kamienic, bloków i nie tylko - cały czas licząc, że propagowanie tej tematyki - może uchowa choć jakiś detal od zapomnienia. To co powstaje powinno być pewnym złotym środkiem, pewną symbiozą - choć mam wrażenie, że ze względu na brak mojego specjalistycznego wykształcenia w tej dziedzinie - w wyższych progach to wszystko co robię jest trochę traktowane po macoszemu - no bo w końcu "to tylko człowiek z ulicy" i traktowane jest to wszystko tylko jak "zabawa", a przecież moje zbiory kto wie, czy czasami nie są większe niż te leżące w szafach nie jednego urzędu. Są i osoby, które osobiście oprowadzałem po poznańskich kamienicach - to też zawsze dawało mi sporo radości. Wielu jednak z Was nie ma pojęcia jak wiele czasu wymaga prowadzenie tej strony, a już nie wspominając o finansach. Samo przygotowanie prezentacji jakie co jakiś czas organizuję - to każdorazowo kilkadziesiąt dni pracy. Każdy jeden wpis - to minimum 30 minut (a było ich już ponad 1100). Samych wyjazdów - były już setki, a nawet tysiące.
Na koniec mały apel - pamiętajcie - to Wy mi dajecie siły na dalsze działanie strony - ja Wam oddaję swój czas i zamiłowanie do architektury - a wy mi dajecie siłę do działań. Bez Was to wszystko traci sens - bo brakuje siły napędzającej do dalszych działań.
Zatem - jaką wartość ma dla Ciebie czyjaś pasja? Czy potrafisz ją odpowiednio docenić, a może nawet z niej skorzystać?
Nie zapominaj, że po drugiej stronie twojego ekranu siedzi również ktoś - który robi to co widzisz - właśnie dla Ciebie z własnej nieprzymuszonej woli :)
Jarosław. To jedno z kilku malowanych wnętrz kamienic w tym mieście (w tym przypadku jest to sufit bramy). To miasto, do którego na pewno jeszcze powrócę, bo jeden dzień tu to zdecydowanie za mało.
Szczecin (niem. Stettin). To zdecydowanie jedno z bardziej ukrytych wnętrz przedwojennego sklepu mięsnego jakie fotografowałem. Cieszy jednak to, że choć fragmenty płytek nadal można zobaczyć - w mieście będącym największym zagłębiem tego typu wnętrz w Polsce. Monika - dziękuję za oprowadzenie i pomoc w dotarciu do tego wnętrza!
Leszno (niem. Lissa). Takich napisów zapewne było kiedyś sporo - obecnie to prawdziwa perełka. Widziałem jedynie podobne coś w 2 innych miastach - w Olsztynie w postaci odkrywki oraz Bielsku-Białej. Ślady po takich napisach zacierane były zapewne tak samo jak poniemieckie reklamy na budynkach. Tu jednak napis jest pięknie widoczny - Gott Segne Dieses Haus, czyli w wolnym tłumaczeniu Boże pobłogosław ten dom (jeżeli tłumaczenie jest niedokładne dajcie znać). Na napisie widać także datę wybudowania budynku - 1899 oraz inicjały zapewne właściciela kamienicy.
Olsztyn (niem. Allenstein). To miejsce planowałem odwiedzić od wielu lat. Cieszę się niezmiernie, że w te wakacje udało się wreszcie osiągnąć cel. Przed Wami wnętrze dawnego żydowskiego domu pogrzebowego Bet Tahara, który został wykonany w 1913 roku, a zaprojektowany przez Ericha Mendelsohna - znanego na całym świecie architekta działającego w duchu modernizmu (obecnie potocznie zwany jest domem Mendelsohna). Z zewnątrz budynek ten jest całkowicie niepozorny, a dopiero jego wnętrze zachwyca. Co ciekawe - kopuła jaką widzicie na zdjęciach jest wykonana w całości z drewna!
Iłowa (niem. Halbau). Witraż z puttem, czyli małym nagim chłopcem. Takie perełki kryje to niewielkie miasteczko. A jest tego o wiele więcej!
