Wałbrzych (niem. Waldenburg). Zamknięte drzwi. Stoję i zastanawiam się, czy wnętrze coś kryje. Dzwonię...odzywa się męski głos, tak więc mówię, że jestem pasjonatem i czy byłaby szansa zajrzenia. Głos męski odpowiada - Panie - ale u nas to nic nie ma. Pytam się zatem, czy jednak byłaby szansa zajrzenia głębiej. Drzwi po chwili się otwierają. Myślę sobie po ich otwarciu - tak, tu rzeczywiście nic ciekawego nie ma....?
Wałbrzych (niem. Waldenburg). Apteka jakich już mało! W jej wnętrzu zachowała się oryginalna przedwojenna posadzka, ale także meble! Tak bardzo mnie cieszy miłe przyjęcie w jej wnętrzu ze strony właścicieli i możliwość wykonania zdjęć - a co najważniejsze - pokazania ich Wam. Na meblach zachował się także wykonany w drewnie herb miasta Wałbrzycha - dąb.
Wałbrzych (niem. Waldenburg). Ten obraz nie jest może jakiś ogromny, ale jego odnalezienie mnie bardzo ucieszyło. Ile jeszcze takich niespodzianek kryje to miasto - pewnie sporo!
Wałbrzych (niem. Waldenburg). W tym mieście przygoda z odkrywaniem wnętrz zaczęła się w pewnym sklepie. Z tego to sklepu miłe panie pokierowały mnie do innego. W kolejnym sklepie kolejne miłe panie pokierowały mnie tu. Podobno mieściła się tu kiedyś piekarnia. W wejściu do lokalu zachowała się jeszcze taka urodziwa okładzina ceramiczna.
