Olsztyn (niem. Allenstein). Uchowało się tu takie cudo w postaci przedwojennej kuchni. Jest palenisko, są i piękne mosiężne detale no i co najważniejsze - są i ceramiczne płytki, na których ciągle widoczny jest niemiecki napis: "Eigener Heerd ist Goldes worth" (tak ja go przynajmniej czytam - jakby było inaczej - dajcie znać - choć obecnie pisownia może być trochę inna). Można by to pewnie tłumaczyć coś w stylu - własny dom jest cenniejszy niż złoto...
Działdowo (niem. Soldau). Wodopój / poidełko / zdrój / studzienka z prostymi, acz urokliwymi granatowymi płytkami.
Szczecin (niem. Stettin). Okruchy piękna.To kolejny fragment zachowanego jeszcze częściowo witraża. W formie typowej dla północnej Polski - z dużą ilością czerni i żółci.
Wałbrzych (niem. Waldenburg). Apteka jakich już mało! W jej wnętrzu zachowała się oryginalna przedwojenna posadzka, ale także meble! Tak bardzo mnie cieszy miłe przyjęcie w jej wnętrzu ze strony właścicieli i możliwość wykonania zdjęć - a co najważniejsze - pokazania ich Wam. Na meblach zachował się także wykonany w drewnie herb miasta Wałbrzycha - dąb.
Kłodzko (niem. Glatz). O przedwojennym wnętrzu apteki wspominałem już na łamach Kamienic w Polsce (link). To wnętrze posiada również przepięknie zdobione trawionym szkłem drzwi wejściowe. To właśnie ten detal chciałem Wam dzisiaj zaprezentować.
Nakło nad Notecią. (niem. Nakel an der Netze). Ozdobne, drewniane zwieńczenie balustrady.
Chocianów (niem. Kotzenau). Pozostałość po dawnym sklepie mięsnym - w sumie to tylko kilka płytek, ale jak cennych. Pozostał m. in. ślad po importerze płytek (bo raczej nie był to producent). Właściciel zajmował się także wyrobem kafli. Sygnowana płyta pochodzi prawdopodobnie z okresu pomiędzy 1906 (kiedy Paul Schömann przejął zakład Juliusa Fleischera) a ok. 1914 rokiem, kiedy zmieniła się siedziba firmy w Legnicy (niem. Liegnitz) z Mittelstraße 69 (pol. ul. Środkowa) na Neue Goldberger Straße 34 (pol. Złotoryjska). Więcej o zakładzie możecie przeczytać tutaj.
Luboń. Fabryka Marmelady i Cukierków - tak - u mnie w domu starsze pokolenie jeszcze tak mówiło - "dam ci mamelady" (zamiast marmolady). U Was też się tak w domu mawiało?
Poznań (niem. Posen). Mocno ukryta przed oczami pasjonatów mozaika, a warta pokazania - co czynię!
Toruń (niem. Thorn). Mur pruski w Toruniu - ginący gatunek. Te zdjęcia wykonałem w 2015 roku. Obecnie dom już niestety nie istnieje - został wyparty przez poszerzenie ulicy.
Warszawa. Firma, która wyprodukowała tą windę istniała od 1902 roku jako Warszawska Fabryka Dźwigów "Flohr". W 1923 roku została nabyta przez Romana Groniowskiego. Spółką akcyjną stała się dopiero w 1931, stąd wiemy, że przedstawiana winda pochodzi z późniejszego okresu.
Łobez (niem. Labes). Temat murali z okresu PRLu jest trochę poboczny dla mnie, ale jak widzi się takie perełki, to trudno ich nie uwiecznić. Napis brzmi: "Rzemiosło Łobza świadczy usługi dla ludności, rolnictwa i gosp. uspołecznionej oraz - szkoli nowe kadry". Perełka!
Rzeszów. Także w tym mieście można znaleźć piękny przykład modernizmu, którego nie jedno miasto mogło by się powstydzić. Kamienica wybudowana została w latach 1937-1938, a zaprojektowana przez duet architektów Mackiewicz–Holzer. Do tego wnętrza jeszcze powrócimy na łamach Kamienic w Polsce.
Katowice (niem. Kattowitz). Biel i czerń. Drewno i mosiądz. To najbardziej charakterystyczne połączenie w modernizmie. Dzisiaj mam dla Was detal z willi wybudowanej w latach 1930-1931 według projektu Tadeusza Michejdy.
